وقتی می میریم، مغزمان تمام خاطرات گذشته را مرور می کند!

فرارو- مطالعات مرگ سال‌هاست که به روشی کاملاً جدید در حال توسعه است، اما یک دستاورد علمی جدید در این زمینه شگفت‌آور بوده است. دانشمندان اخیراً امواج مغزی یک فرد در حال مرگ را برای اولین بار با جزئیات کامل ثبت کردند که نشان می دهد مغز ما احتمالاً به سرعت در حال مرور خاطرات گذشته ما در آخرین لحظات زندگی است.

به گزارش فرارو، احتمالاً بسیاری از ما شنیده ایم که شخصی تا مرز مرگ رفته و بازگشته است. همچنین اگر با چنین افرادی صحبت کرده اید یا داستان هایی در مورد چنین افرادی شنیده اید، حتما تجربیات شگفت انگیز این افراد مانند ایستادن بیرون از بدن، دیدن نور، احساس آرامش یا مرور خاطرات گذشته را شنیده اید. اگرچه شواهد زیادی مبنی بر تجربه افراد نزدیک به مرگ (NDEs) وجود دارد، دانشمندان اطلاعات کمی در مورد آنچه در هنگام مرگ در مغز اتفاق می افتد دارند.

با این حال، در یک موقعیت غم انگیز، اکنون دانشمندان توانسته اند اولین داده های ثابت را در مورد پویایی عصبی مغز در هنگام مرگ جمع آوری کنند. هنگامی که یک بیمار 87 ساله پس از جراحی به دلیل افتادن دچار تشنج شد، پزشکان از الکتروانسفالوگرافی (EEG) برای نظارت بر وضعیت وی استفاده کردند. متأسفانه طی این مراقبت بیمار به شدت بیمار شد و فوت کرد. با توجه به این وضعیت و با رضایت خانواده متوفی، این اتفاق غیرمنتظره به دانشمندان اجازه داد تا فعالیت الکتریکی مغز انسان در حال مرگ را ثبت کنند. اگرچه ضبط EEG قبلاً از افراد ساده‌تر در گذشته گرفته شده بود، گنجاندن تجهیزات ضبط کامل در این مورد منجر به سطح بی‌سابقه‌ای از جزئیات شد.

اجمل زمار، جراح مغز و اعصاب در دانشگاه لوئیزویل در ایالات متحده می گوید: ما 900 ثانیه از فعالیت مغز را در زمان مرگ اندازه‌گیری کردیم و بر بررسی آنچه در 30 ثانیه قبل و بعد از توقف ضربان قلب اتفاق افتاد تمرکز کردیم. درست قبل و بعد از توقف کار قلب، شاهد تغییراتی در نوار خاصی از نوسانات عصبی به نام نوسانات گاما بودیم، اما تغییراتی در نوسانات دلتا، تتا، آلفا و بتا نیز وجود داشت.

نوسانات عصبی فعالیت الکتریکی جمعی نورون هایی است که در مغز کار می کنند و بیشتر به عنوان امواج مغزی شناخته می شوند. این امواج الکتریکی در فرکانس‌های مختلف رخ می‌دهند و باندهای فرکانسی مختلف با حالت‌های آگاهانه متفاوتی مرتبط هستند. بنابراین، دانشمندان علوم اعصاب توانسته‌اند فرکانس‌های مختلف امواج مغزی را با عملکردهای خاصی مانند پردازش اطلاعات، ادراک، هوشیاری و حافظه در هنگام بیداری و حالت‌های خواب و مدیتیشن مرتبط کنند.

درست پس از اینکه بیمار دچار ایست قلبی شد که در نهایت منجر به مرگ او شد، فعالیت مغزی او یک جهش نسبی در قدرت باند گاما را نشان داد که بیشترین تعامل را با امواج آلفا داشت. این الگویی است که بسیار شبیه به فرآیند «یادآوری حافظه» است. تیم تحقیقاتی در مقاله خود می نویسد: “با توجه به اینکه تعامل بین فعالیت آلفا و گاما در فرآیندهای شناختی و یادآوری حافظه در افراد سالم دخیل است، جالب است حدس بزنیم که چنین فعالیتی می تواند آخرین “یادآوری مادام العمر” باشد که ممکن است در حالت نزدیک به مرگ رخ دهد. تایید.”

نویسندگان این مقاله البته به چند نکته در این زمینه اشاره می کنند; ابتدا مغز بیمار در وضعیت پس از ضربه با خونریزی، تورم و تشنج قرار داشت. علاوه بر این، بیمار دوزهای زیادی از داروهای ضد تشنج دریافت کرده بود که ممکن است بر رفتار نوسانی عصبی نیز تأثیر بگذارد. همچنین هیچ اسکن مغزی «عادی» (زمانی که فرد سالم بود) از بیمار برای مقایسه فعالیت مغزی وجود نداشت. با این حال، طبق تعریف ما نمی توانیم به چنین داده هایی در بیماران سالمی که پیش بینی مرگ آنها غیرممکن است دسترسی داشته باشیم. بنابراین، ثبت مرحله نزدیک به مرگ فقط از یک بیمار در چنین شرایطی قابل انجام است.

علی‌رغم این محدودیت‌ها، یافته‌های تیم به ارتباط بالقوه بین امواج مغزی مشاهده‌شده در طول مرگ و تجربیات پدیدارشناختی NDEs اشاره می‌کند، جایی که شرکت‌کنندگان زندگی گذشته خود را در مقابل چشمان خود می‌بینند. آنچه در مورد امواج مغزی در حین بازیابی حافظه می دانیم به شواهدی اشاره دارد که مغز ممکن است از الگوی مشابهی از فعالیت حافظه در هنگام مرگ پیروی کند. نویسندگان همچنین خاطرنشان می کنند که این یافته ها مشابه تغییرات در فعالیت عصبی مشاهده شده در جوندگان در طول مرگ است.

با کمال تعجب، نتایج با این ایده که مغز یک پاسخ بیولوژیکی به مرگ را سازماندهی و اجرا می کند که ممکن است بین گونه های مرتبط تکاملی و ساختارهای عصبی تقریباً یکسان حفظ شود، سازگار است. دکتر اجمل زمار می‌گوید: اگرچه بررسی این که چه اتفاقی برای مغز انسان در هنگام مرگ می‌افتد، به‌ویژه زمانی که بیماران ممکن است اعضای مضطرب خانواده را در مقابل خود داشته باشند، دشوار است. “مغز احتمالاً هنگام ترک دنیا ما را در با ارزش ترین خاطراتمان غرق می کند تا با احساس آرامش بیشتری از زندگی خارج شویم. چیزی که از این تحقیق می توانیم یاد بگیریم این است که اگرچه عزیزان بیمار ما چشمان خود را بسته اند و آماده اند تا ما را برای استراحت ابدی خود تنها بگذارند، اما مغز آنها ممکن است بهترین لحظات زندگی خود را بازی کند. “آنها تجربه کرده اند.” شاید به همین دلیل است که گاهی چنین افرادی را با لبخندی بر لب می بینیم که گاهی با اشک گوشه چشم همراه است. آنها هم برای گذشته ای که در این دنیا داشتند، تنگ شده اند!

نتایج این مطالعه جالب در یک مجله معتبر: مرزها در علوم اعصاب پیری: منتشر شده.

منبع: Sciencealert:

ترجمه: مصطفی جرفی فرارو: